Monreo Şeftali Fidanı (Açık Kök Garnem Anaçlı)

Monreo şeftalisinin meyvesi sarı zemin üzerine koyu kırmızı renkte olup meyve eti sarı, orta derecede sulu ve tatlıdır. Yola ve depolamaya dayanıklı bir çeşittir. Çekirdek % 95 oranında yarılmaktadır.

Fidan Yaşı: 1

Fidan Boyu: 100 cm ve üzeri

Anaç: Garnem (Yarıbodur)

Hasat zamanı: Ağustos sonu-Eylülün ilk haftasında hasat edilir.

Anaç özellikleri: Kuvvetli gelişen toprağa bağlanması iyi olan bir anaçtır. Aktif kirece yüksek dayanıklılık gösterir. GxN anaçları Myrobolan (erik) geni taşıdığı için ağır topraklara da uyum sağlamaktadır. Kök ur nematodlarına dayanıklıdır. Bu anaç üzerine kurulacak bahçelerde sıra üzeri 4-5m sıralar arası 5m mesafe bırakılması tavsiye edilmektedir.

İklim istekleri: Şeftali değişik iklim şartlarına uyabilen bir meyve türüdür. Ekvatorun kuzey ve güneyinde 25-45 enlem dereceleri arasında yetiştirilebilmektedir. Normal  yetişebilmesi için en  uygun rakım 500-600 m. arasıdır. Sıcak iklimlerde 1500 m.’ye kadar yetiştiği görülebilir. Ülkemizde; sıcak iklim Akdeniz Bölgesi, ılıman iklim Marmara Bölgesi ve soğuk iklim olan Doğu Anadolu Bölgesi’nde yetişebilmektedir. Ülkemizde çok geniş bir ekolojide yetiştirilmektedir. Şeftali yetiştiriciliğini sınırlayan çeşitli iklimsel faktörler mevcut bulunmaktadır. Bunların başında düşük kış sıcaklıkları, çeşitlerin kış soğuklama ihtiyaçları, ilkbahar geç donları ve düşük yaz sıcaklıkları gelmektedir. Kış sıcaklığının –18 ve –20 °C ye düştüğü zamanlarda gözler ve yıllık sürgünler donar. Sıcaklık –25 °C ye düştüğünde ise ağaçlar tamamen donabilir. Şeftalinin değişik çeşitler bazında 250 ile 1250 saat arasında kış soğuklama ihtiyaçları vardır. Ağaçlar kış soğuklama ihtiyaçlarını tamamlayamadıkları zaman,  çiçekler ve çiçek tomurcuklarını silkerler. Çiçeklenme gecikir ve düzensizleşir.

Toprak istekleri: Şeftalinin toprak isteği üzerinde bulunduğu anaca göre değişiklik arzeder. Yetiştiriciliğe en uygun topraklar; süzek, killi, kumlu, çakıllı, milli, derin ve çabuk ısınan alüviyal topraklardır. Toprak PH derecesi 6-7 olmalıdır. Yeterli gübreleme ve sulama yapıldığında kumlu topraklarda da yetiştirilebilir. Toprak tabakası derinliği 1 m. den fazla olan topraklar en uygun yetiştiricilik ortamıdır. Killi, ağır, soğuk ve taban suyu yüksek olan topraklarda sürgünler pişkinleşemez. Böyle durumlarda zamklanma meydana gelir.